Gezond eten, niet vanzelfsprekend.

Ga er maar aan staan, als consument. Hoe weet je zeker dat de boodschappen die je doet, gezond voor je zijn. Want, gezond eten, het is (helaas) niet vanzelfsprekend. Tal van fabrikanten in de voeding houden er praktijken op na die het daglicht niet kunnen verdragen. De voorbeelden – zie onder – zijn legio. Een aantal redenen laten zich raden: 1) De honger naar geld. Op jacht naar meer inkomsten wordt er alles aan gedaan om de kosten te drukken. Hierdoor worden matig tot slechte ingrediënten met kunstgrepen verheven tot goedgekeurde voedingswaar. 2) De consument. Ik weet niet of het desinformatie is of desinteresse. Maar de consument is nog steeds makkelijk te verleiden met lage prijzen. En daar speelt de markt op in. 3) Onvoldoende toezicht. Door overheid en retail. Het is blijkbaar mogelijk om producten in het schap te krijgen die door de wettelijke mazen glippen. Of waar de retail zelf onvoldoende onderzoek naar heeft gedaan. Ook dat is lastig: je kunt als overheid niet alles controleren. En van de retail mag je niet in alle gevallen verwachten dat zij dat wel doen. Wat je wel kunt stellen is dat de retail leveranciers dermate uitdaagt om tegen lage prijzen te leveren, dat hierdoor kwaliteitsverlies in de hand wordt gewerkt.

Even tussendoor, waarom dit betoog? Omdat kwaliteit een prijskaartje heeft. Michiels Maaltijd behoort tot het hogere prijssegment. Wat sommige consumenten weerhoudt van het proberen daarvan. Maar eigenlijk zou het andersom moeten zijn: een maaltijd die erg goedkoop is, dat zou tot nadenken moeten stemmen. Want geen enkele leverancier verkoopt de maaltijd met verlies. Dus de lage prijs heeft een reden, te vinden in inkoop, verpakking en productie proces.

Een paar voorbeelden die prijs- en kwaliteit bepalend zijn, maar waar je als consument nauwelijks zicht op hebt:

1) Soja saus. Goede soja saus wordt verkregen door middel van een natuurlijk fermentatie proces dat vele maanden tot wel twee jaar duurt. Of je mengt de pulp van sojabonen (restproduct van soja melk productie) met zoutzuur, voegt daar natronloog aan toe en noemt het na een paar uur schudden soja saus. En neemt op de koop toe dat er 3-MCPD als kankerverwekkend residu overblijft. Uit onderzoek is gebleken dat 5 van de 10 sojasauzen in het schap ‘natuurlijke fermentatie’ op het label hebben staan, maar in feite chemisch tot stand zijn gekomen. Prijsverschil in productie is ongeveer 1.000 (duizend) % Maar, hoe weet je dat als consument. En wie controleert dat?

2) Geraspte kaas. Lekker, op de pasta, pizza of in de lasagne. Bijvoorbeeld mozzarella, Parmezaan of grana padano. Maar helaas, het is niet alles kaas wat er blinkt. Kaas is een mooi product: melk, zout, zuursel, stremsel, rijpen, klaar. Soms kan er nog een natuurlijk conserveermiddel bij. Of een onschuldig kleurmiddel als caroteen. Of je maakt analoog kaas. Dan meng je in het lab witte (geraffineerde) palmolie, melkeiwit, zetmeel, smaak- en kleurstoffen. Dan mag het geen kaas meer heten, maar fabrikanten zijn creatief. Zeker als het gemengd wordt met echte kaas. Prijsverschil loopt op tot 400 %

3) Rijst. Rijst is rijst zou je denken. Althans, je hebt snelkookrijst, basmati, pandan, zilvervlies etc. Kijk je kritisch in het schap, dan zie je grote prijsverschillen. Kijk dan ook eens goed naar de rijst zelf. De goedkoopste rijst is eigenlijk een afgekeurd product. Met tot wel 40% breuk en tot ruim 5% groene/onrijpe korrels. Dit is funest voor de voedingswaarde. Dus je denkt goedkope rijst te hebben gekocht. Maar eigenlijk is het een te duur rest product wat onvoldoende bijdraagt aan een gezonde maaltijd. Prijsverschil tot 500 %

4) Vlees. Een lastig verhaal. Gezien de vele schandalen in de kip-, paard-, rund-, varken- en kalfsector is zeker hier gezond verstand een must. Goedkoop vlees gaat altijd ten koste van kwaliteit en altijd ten koste van dierenwelzijn. Want daar kun je op bezuinigen. Bijvoorbeeld door partijen vlees op te kopen die al vele jaren in vrieshuizen hebben overwinterd. Of door vlees te verhandelen uit landen die het niet zo nauw nemen met wetgeving. Een recent voorbeeld is halal geslacht rundvlees uit lage loon landen. Als je nog moet eten zou ik op youtube maar niet kijken naar de praktijken van slachthuizen aldaar die het niet zo nauw nemen met dierenwelzijn. Rechtstreekse import kan vaak niet, door de strenge Hollandse regelgeving. Maar door ‘slim’ te handelen en het vlees een reis over de wereld te laten maken, kan het toch in Nederland de markt op komen. Dan is die Spaanse biefstuk misschien wel afkomstig uit Argentinië, die het op hun beurt weer hebben gehaald uit India (’s werelds grootse vlees exporteur). Prijsverschil kan 350% bedragen.